Trioism: μια μαγική live jazz βραδιά

Την προηγούμενη εβδομάδα, συγκεκριμένα 26 και 27 Απριλίου, στο ζεστό και καλαίσθητο χώρο του Jazz Upstairs, στο BarGuryBar, είχε ένα Live από ένα πολύ καλό acoustic jazz πιάνο trio, το Trioism.

Λίγα λόγια για το trio:

Η ιστορία του Trioism έχει ξεκινήσει πριν αρκετά χρόνια στην Αθήνα, το 1999, με πηγή έμπνευσης τα τρίο των Bill Evans, Keith Jarrett, Paul Bley και αργότερα Brad Mehldau και σήμερα συνεχίζεται στην Ολλανδία, στο Άμστερνταμ. Το group, στη σημερινή του μορφή, αποτελείται από τρεις πολύ καλούς μουσικούς και συγκεκριμένα: τον πιανίστα Σπ. Μάνεση, τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη και τον Πορτογάλο ντράμερ Rui Ramos Pereira.

Η ατμόσφαιρα το βράδυ της Παρασκευής στην πλατεία Θεάτρου ήταν πολύ καλή, πριν ακόμα ξεκινήσει η συναυλία και εγώ ήμουν πολύ χαρούμενος που θα παρακολουθούσα ένα πολύ ενδιαφέρον live jazz και θα ξανάκουγα από κοντά, μετά από καιρό, τα solo του κοντραμπάσου του Πέτρου. Πριν από αυτή τη βραδιά, η μόνη επαφή μου με το Trioism ήταν μέσω κάποιων κομματιών που είχα κατεβάσει ο ίδιος από το χώρο του trio στο διαδίκτυο και μέσω αποσπασμάτων που μου είχε βάλει ο Πέτρος από την ηχογράφηση που είχαν κάνει για το cd που θα βγάλουν με τη Legend. Η εντύπωση λοιπόν που είχα αποκομίσει από όλα αυτά ήταν πολύ καλή και ο ήχος τους μου άρεσε αρκετά. Όμως, από κοντά δε ήταν απλά καλοί, ήταν κάτι παραπάνω από καλοί και δημιουργούσαν μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στο χώρο της συναυλίας. Το πρόγραμμα της βραδιάς ήταν πολύ προσεγμένο και ισορροπημένο και περιείχε μερικές πολύ καλές original συνθέσεις του Σπύρου Μάνεση, ειδικά το pipistrello ήταν υπέροχο, γνωστά θέματα της Jazz και διασκευές από κομμάτια της Λένας Πλάτωνος, του Μάνου Χατζηδάκι και του Alexander Scriabin. Μεταξύ των μουσικών του trio υπήρχε πολύ καλή χημεία και συνδυάζονταν υποδειγματικά μεταξύ τους. Αξίζει να σημειώσω ότι πολλά χειροκροτήματα «έκλεψαν» τα solo του Πέτρου Κλαμπάνη, που ήταν αρκετά τεχνικά και πολύ ιδιαίτερα, αλλά και του Σπ. Μάνεση. Γενικά εκείνη η βραδιά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, ακόμα και για αυτούς που έχουν επιφανειακή σχέση με τη Jazz, πολύ ατμοσφαιρική και σου έδινε τη δυνατότητα να απολαύσεις μουσική και ήχους με τους οποίους πολύ δύσκολα έρχεσαι σε επαφή, αν δεν το επιδιώξεις. Όσοι ήταν εκεί πραγματικά είχαν μια πολύ δυνατή εμπειρία και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος ήταν νομίζω αδιάψευστο τεκμήριο του γεγονότος αυτού. Οι υπόλοιποι (που δεν καταφέρατε να βρεθείτε τη Παρασκευή στο Guru) θα έχετε την ευκαιρία να τους «δείτε» στις 3 και 4 Μαΐου στο Παράφωνο Jazz and Blues club στην Ασκληπιού ή θα μείνετε με το παράπονο ότι τους χάσατε.. ή έτσι τουλάχιστον θα έλεγε ο Κωστάλας!

Από την βραδιά του live, στη φωτο αριστερά και από αριστερά προς τα δεξιά:Αλεξάνδρα Κλάδη, Μαρίνος Κολοκοτσάς (ο γραφίστας που έκανε την αφίσα πάνω-δεξιά) και εγώ.

Στή φώτο δεξιά :εγώ, Μαρίνος Κολοκοτσάς, Πέτρος Κλαμπάνης(ο κοντραμπασίστας του Trioism), Αλεξάνδρα Κλάδη