Για τη γέννηση αυτού του blog: " 'Eναυσμα αναπόδεικτο καλεί τήν πρώτη λέξη,... ανάθεμα ικετευτικό αρτώμενο θα εμπαίξει, τη μάταιη προσήλωση διστατικού πιστού, που αναπολει τη σιωπηλή ακίνητη ικεσία, πρωτού του εννοήματος ματώσουν τα φτερά... ", απόσπασμα από ποίημα του Γ. Βέλτσου

Saturday 29 September 2007

Παπανδρέου, Σκανδαλίδης ή ένας μελλοντικός ηγεμόνας;

Άνοιξε λοιπόν μετά την βαριά ήττα του Πα.Σο.Κ. στις εκλογές, όπως οι περισσότεροι περίμεναν, η διαδικασία για την εκλογή προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι υποψηφιότητες στην αρχή ήταν δύο, αυτή του σημερινού προέδρου του κινήματος του κ. Παπανδρέου - αυτό ίσως και να έκανε εντύπωση σε κάποιους - και του κ. Βενιζέλου και κάπως αργότερα, για την ακρίβεια την Παρασκευή, ήρθε να προστεθεί και μια τρίτη, αυτή του κ. Σκανδαλίδη.
Σε αυτό εδώ το ιστολόγιο, με μια ανάρτηση του Απριλίου, είχα αναφερθεί στον Βαγγέλη τον Βενιζέλο και του είχα ασκήσει κριτική, σημειώνοντας ότι είναι ο επικρατέστερος διάδοχος για την αρχηγεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και ίσως αυτή η πρόβλεψη μου για το ρόλο του μετά τη διαφαινόμενη ήττα να μην βρισκόταν εκτός του πλαισίου των αναμενόμενων εξελίξεων, αλλά θεωρώ ότι μέσω της σκληρής πλην δίκαιης κριτικής που του είχα ασκήσει, είχα βάλει το πρώτο πολύ μικρό λιθαράκι για την άρση της ασυλίας που απολάμβανε έως τότε. Ήταν η πρώτη ίσως φορά που γραφόταν ένα κείμενο για τον κ. Βενιζέλο και δεν είχε ως στόχο να φιλοτεχνήσει την αγιογραφία του Θεσσαλονικιού πολιτικού και να τροφοδοτήσει το υπερτραφές «εγώ» του. Και δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε για να αποδείξει ο ίδιος με την στάση του ότι μάλλον είχα δίκαιο για όλα αυτά που έγραφα για εκείνον τότε (δείτε: http://charalambos-kappa.blogspot.com/2007/04/blog-post_24.html). Και αναφέρομαι προφανώς στη στάση που έχει υιοθετήσει τελευταία στην οποία κυριαρχούν εμφανέστατα η αλαζονεία, η βουλιμική αναζήτηση της εξουσίας και η συγκεκαλυμμένη αξίωση του να αναγορευτεί σε ακλόνητη αυθεντία, γεγονός που πιστοποιεί και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τις διαδικασίες και όλους τους άλλους, σαν τίποτα άξιο λόγου να μην μπορεί να ακούσει από αυτούς.
Την προηγούμενη Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα «Το Βήμα» δημοσίευσε μια συνέντευξη του κ. Βενιζέλου, από την οποία έχω σημειώσει ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία που θα ήθελα να τα σχολιάσω. Πριν προχωρήσω όμως σε αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται σε μια περίοδο που του έχει ασκηθεί κριτική για άκομψες πολιτικές του κινήσεις, συνεπώς είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι είναι πιο προσεκτικός σε αυτά που λέει και ότι εκ της διαδικασίας με την οποία οι πολιτικοί δίνουν συνεντεύξεις στις εφημερίδες, είχε την δυνατότητα και τον χρόνο να προσέξει τις διατυπώσεις του και να διορθώσει τα σημεία που θεωρεί ότι χρειάζονται διόρθωση. Κι όμως..
Σχετικά με τους εσωκομματικούς αντιπάλους του γράφει: «...Δυστυχώς ακόμη και εν έτη 2007 σοκάρει κάποιους η εσωκομματική δημοκρατία...», «...Ο κ. Παπανδρέου έκανε πραγματικά ό,τι μπορούσε. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα...», «... Το μείζον όμως αίτιο (εννοεί της ήττας στις εθνικές εκλογές) είναι η αδυναμία μας να υπερβούμε την κρίση πολιτικής υποαντιπροσώπευσης της κοινωνίας κατά το μέτρο που μας αφορά, καθώς συχνά παλινδρομούσαμε μεταξύ μεταμοντέρνας ασάφειας και παλαιοκομματικής δημαγωγίας...», «...Δεν πήρα εγώ το "δακτυλίδι" της διαδοχής το 2004 από τον Κώστα Σημίτη, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου...». Μάλιστα! Δηλαδή αυτό που λέει καταρχάς ο υποψήφιος για την προεδρία του κινήματος είναι ότι όσοι ενοχλήθηκαν από την βεβιασμένη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του, που έγινε μάλιστα και από το χώρο του Ζαππείου (!!), ενοχλήθηκαν επειδή δεν είναι αρκετά δημοκρατικοί. Με άλλα λόγια δεν διανοείται καν το ενδεχόμενο να έχει κάνει λάθος στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα και ως εκ τούτου συμπεραίνει ότι οι όποιες αιτιάσεις κάποιων εκπορεύονται από την μη ανοχή τους στην δημοκρατία. Επίσης, από αυτά που γράφει για τον πρόεδρο του Πα.Σο.Κ. συμπεραίνουμε ότι ο κ. Βενιζέλος θεωρεί ότι ο κ. Παπανδρέου πήρε την εξουσία του κόμματος με διαδικασία μη δημοκρατική, ότι έκανε ότι μπορούσε αλλά δυστυχώς ήταν ελλειμματικός και ότι το κίνημα, επί Παπανδρέου, παλινδρομούσε μεταξύ μεταμοντέρνας ασάφειας και παλαιοκομματικής δημαγωγίας. Αλήθεια ρωτώ ρητορικά: Γιατί ο τόσο ευαίσθητος και δημοκρατικός κ. Βενιζέλος ανέχτηκε την δυναστική διαδικασία αναγόρευσης ηγέτη μέσω παράδοσης δαχτυλιδιού; Ποια άλλη υπηρεσία προσέφερε στην παράταξη του υποτασσόμενος σε αυτή την διαδικασία, πέρα από την απαξίωση της στα μάτια των γνήσια δημοκρατικών πολιτών; Τι ευθύνη φέρει ο ίδιος που υπηρέτησε μια πολιτική που παλινδρομούσε μεταξύ μεταμοντέρνας ασάφειας και παλαιοκομματικής δημαγωγίας και ποιες συγκεκριμένες πολιτικές τοποθετήσεις του ήταν αυτές που κόμιζαν το καινούριο και προοδευτικό και συγκρούονταν με τον παλαιοκομματισμό και τα πανίσχυρα διαπλεκόμενα συμφέροντα; Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ενδεικτικά αναρωτιέμαι: Μήπως η συνηγορία του υπέρ των επιχειρημάτων των μεγαλοεκδοτών-εργολάβων και εναντίων του νόμου για το βασικό μέτοχο; Μήπως το ότι κατακεραύνωνε την κυβέρνηση που νομιμοποίησε μόνο τους συμβασιούχους που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και όχι το σύνολο των συμβασιούχων, ενώ το Πα.Σο.Κ. δεν είχε νομιμοποιήσει κανέναν για χρόνια; Μήπως το ότι όταν είδε την αντίδραση ενός μεγάλου μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας για το άρθρο 16, παρέσυρε το Πα.Σο.Κ. σε αποχώρηση από την ψηφοφορία για τα προς αναθεώρηση άρθρα του συντάγματος, εκθέτοντας την αξιοπιστία του κινήματος και διαψεύδοντας τις προσδοκίες κάποιων ότι το κίνημα μπορεί να υποστηρίξει σθεναρά τις μεταρρυθμίσεις που θεωρεί αναγκαίες; Αρκετά νομίζω είναι αυτά για να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπέρασμα.
Σχετικά με τον εαυτό του ο κ. Βενιζέλος γράφει: «...Ότι όφειλα να δηλώσω παρών, να δώσω ένα αίσθημα ασφάλειας και μια αίσθηση προοπτικής...», «...Ο πρώτος που ενδιαφέρεται για την ενότητα του Πα.Σο.Κ είμαι εγώ...», «...Είμαι αυτός που έχει διαμορφώσει την πιο καθαρή εκδοχή της κεντροαριστερής ταυτότητας του Πα.Σο.Κ...», «...Ανήκω στους λίγους που έχουν διατυπώσει ολοκληρωμένες προτάσεις τόσο για το ιδεολογικό στίγμα όσο και για τον προγραμματικό λόγο του Πα.Σο.Κ. Ας μην επιχειρούν δε ορισμένοι να μιλούν στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου. Τις ώριμες παρακαταθήκες της περιόδου 1989-1996 τις γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον...», «...Έχω προσωπικά κάθε λόγο να επιθυμώ τον πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο. Θα συμφωνείτε ίσως μαζί μου ότι είναι ένα πεδίο πρόσφορο για εμένα...». Τι σεμνότητα! Ανακεφαλαιώνω: Ποιος είναι σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο ο πρώτος που ενδιαφέρεται για την ενότητα; Αυτός. Ποιος είναι σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο το στέλεχος που έχει διαμορφώσει την πιο καθαρή εκδοχή της κεντροαριστερής ταυτότητας του Πα.Σο.Κ; Αυτός. Ποιος είναι σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο το στέλεχος που γνωρίζει καλύτερα τις ώριμες παρακαταθήκες της περιόδου 1989-1996 και ως εκ τούτου απαιτεί να μην επιχειρούν ορισμένοι να μιλούν στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός. Ποιος είναι σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο αυτός που έχει κάθε λόγο να επιθυμεί τον πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο, επειδή είναι ένα πεδίο πρόσφορο για εκείνον. Μα φυσικά εκείνος. Ειλικρινά, επειδή δεν θέλω να τον αδικήσω, επανέρχομαι σε αυτο που έθεσα και παραπάνω και προσπαθώ να θυμηθώ - για να τον «δικαιολογήσω» για όσα με αδικαιολόγητη αλαζονεία και αυταρέσκεια λέει - μια πρόταση του που να κόμιζε κάτι καινούργιο στην πολιτική και να βρισκόταν σε πραγματικά προοδευτική κατεύθυνση (δεν αναφέρομαι σε προοδευτικοφανείς δημαγωγίες) ή έστω να κόμιζε κάτι νέο και ας ήταν σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα και ας παρακολουθώ τα πολιτικά πράγματα από κοντά.
Ας ανοίξω όμως εδώ μια παρένθεση σχετικά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του Πα.Σο.Κ. μπορεί να είναι ελλειμματικός, μπορεί οι δηλώσεις του να είναι ανερμάτιστες, μπορεί οι πράξεις του να δείχνουν ότι η πολιτική του δεν εδράζεται σε στέρεα και αρραγή πολιτική βάση και ίσως και άλλα τόσα να μπορεί δικαίως να του προσάψει κανείς, αλλά τουλάχιστον είναι ειλικρινής και έχει τολμήσει να πει πράγματα που κανείς άλλος πολιτικός δεν έχει πεί στην Ελλάδα, όπως π.χ. αυτό για την αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών ή την νομική κατοχύρωση δικαιωμάτων για άτομα του ιδίου φύλου. Ή το άλλο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, θυμίζω ότι ήταν ο πρώτος που το είπε στο Πα.Σο.Κ. και μάλιστα σε μια εποχή που αυτό θεωρείτο έγκλημα καθοσιώσεως από κάποιους μέσα στο κίνημα. Κλείνει η παρένθεση.
Ο κ. Βενιζέλος λοιπόν κατά την ταπεινή μου άποψη - θα επαναλάβω - είναι ένας πολιτικός που υποκύπτει εύκολα στον λαϊκισμό, που απροκάλυπτα περιφέρει την αλαζονεία του και που εκουσίως και αναιτίως χρησιμοποιεί πολύ συχνά σύνθετα λεκτικά σχήματα, τα οποία σπάνια έχουν πολιτική ουσία και ποτέ δεν κομίζουν κάτι καινούριο, με μοναδικό στόχο τον φτηνό εντυπωσιασμό. Επιπλέον, επαναλαμβάνω ίσως κουραστικά, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τους άλλους (παρατηρήστε με προσοχή πώς αντιμετωπίζει τους συνομιλητές του) νομίζω πως αποκαλύπτει την πεποίθηση του πως υπερτερεί , κυρίως σε λογικότητα και ρητορική δεινότητα, αλλά και σε όλα τα άλλα, των υπολοίπων ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του και μάλιστα σε βαθμό που να θεμελιώνει την αξίωση για αναγόρευση του σε ακλόνητη αυθεντία. Έτσι, με δεδομένα τα παραπάνω, νομίζω πως για την εξαιρετικά πιθανή περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος του Πα.Σο.Κ, επιφυλάσσει στον εαυτό του ένα ρόλο ηγεμόνα που θα απολαμβάνει ανεξέλεγκτη πολιτική δύναμη. Και το πιο επικίνδυνο όλων θεωρώ ότι είναι η προφανώς ανομολόγητη βεβαιότητα, που υπαγορεύει η υπερτραφής αλαζονεία του, πως ο εαυτός του σε ρόλο πανίσχυρου ηγεμόνα είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για την εξυπηρέτηση του κοινού καλού.
Παρατηρήσεις:
1.Το εξαιρετικό σκίτσο είναι του Σπ. Ορνεράκη
2.Τα αποσπάσματα είναι από συνέντευξη που δημοσίευσε την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου η εφημερίδα «Το Βήμα».

Πρόσθεσε στο Cull.gr

buzz it!

Sunday 23 September 2007

Η ακούσια ιστολογική αποχή μου παίρνει τέλος

Πέρασαν πάνω από 3 μήνες από την τελευταία ανάρτηση μου σε αυτό το ιστολόγιο. Τρείς μήνες κατά τους οποίους έχουν συμβεί τόσα πολλά και τόσο σημαντικά (μεταξύ άλλων οι φωτιές, οι πλημμύρες, μια τεράστια καταστροφή στο περιβάλλον, μια βραχεία προεκλογική περίοδος, οι βουλευτικές εκλογές), που έχω την αίσθηση ότι έλειψα πολύ περισσότερο.. Και εξ’ αιτίας αυτής, της σχεδόν αναγκαστικής, ιστογραφικής - ή ιστολογικής αν προτιμάτε - απουσίας μου δεν θα βρείτε δυστυχώς - ή ίσως ευτυχώς για άλλους - κανένα επίκαιρο σχόλιο σε αυτό εδώ τον τόπο του παγκόσμιου ιστού για τα όσα συνέβησαν αυτούς τους μήνες. Και το χειρότερο - ή ίσως το καλύτερο για άλλους - είναι πως νομίζω ότι είναι αρκετά αργά για να αναφερθώ σε όλα αυτά τώρα, χωρίς να κουράσω όσους θα κάνουν τον κόπο να επισκεφτούν τούτο εδώ το blog.. Οπότε προφανώς θα εκλείπουν και τα ανεπίκαιρα σχόλια για όσα συνέβησαν τότε. Έτσι, θα προσπαθήσω να περιοριστώ μόνο στα λιγότερο σημαντικά που διαδραματίζονται σήμερα και σε όσα θα λάβουν χώρα από εδώ και μπρος, αφήνοντας όλα όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες (ακόμα και όσα θεωρώ εξαιρετικής σημασίας) έξω από αυτό εδώ το ιστολόγιο. Αν τα καταφέρω δηλαδή να αντισταθώ σε αυτή την παράλογη και ίσως υπερφίαλη σκέψη, πως ίσως υπάρχουν και κάποιοι που θα ήθελαν να μοιραστώ μαζί τους τις απόψεις μου έστω και ετεροχρονισμένα..

Πρόσθεσε στο Cull.gr

buzz it!