Όχι στο Όνομά μας - Κάλεσμα

Προσωπικά, ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα, υπογράφω και δημοσιεύω το παρακάτω κείμενο και καλώ με τη σειρά μου όλους τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου να κάνουν το ίδιο.

Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν.

Όχι στο Όνομά μας

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος” Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω” Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες, που το υιοθέτησαν.

Σημείωση: Το έργο που εμφανίζεται πάνω αριστερά ονομάζεται "Prison Lock" και είναι του Αμερικανού καλλιτέχνη, Ken Powers. Δείτε περισσότερα έργα του καλλιτέχνη εδω

Η νίκη του Μπάρακ Ομπάμα, προϋπόθεση για το επόμενο βήμα..

"Σας λέγω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο. Έχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του. Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι. [...] Έχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας. [...] Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματος τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους .."

Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων, πριν από 45 περίπου χρόνια, ο μεγάλος μάρτυρας των πολιτικών δικαιωμάτων και παγκόσμιο σύμβολο της ειρήνης και της αγάπης, αυτός ο εμπνευσμένος σηματωρός για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την πολιτική και ηθική αναμόρφωση της κοινωνίας, για τη διαφυλετική και διαθρησκευτική συμφιλίωση, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Είναι ένα απόσπασμα από την - περίφημη πλέον - ομιλία του με τίτλο: "Έχω ένα όνειρο", η οποία εμπνευσμένη από τις αρχές της διακήρυξης της ανεξαρτησίας, ενώπιον 250,000 ανθρώπων στην Ουάσιγκτον στα πόδια του αγάλματος προς τιμή του προέδρου Λίνκολν, ξεδίπλωνε το όνειρο του ιερωμένου από την Ατλάντα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων. Ένα όνειρο που είχε εμπνεύσει φλογερό πάθος και μια "ειρηνική επανάσταση" - μια "επανάσταση" μη βίας όπως επέμενε ο ίδιος - με στόχο την ισότητα μεταξύ Αφροαμερικανών και λευκών Αμερικανών.

"Σήμερα ήλθε η απάντηση σε όσους αμφιβάλουν για το εάν η Αμερική είναι ο τόπος όπου όλα μπορούν να συμβούν, που αναρωτιούνται εάν το όνειρο των προγόνων μας είναι ζωντανό, που αμφισβητούν τη δύναμη της δημοκρατίας μας. Είναι η απάντηση που έδωσαν όσοι συγκεντρώθηκαν σε σχολεία και εκκλησίες, αριθμοί που δεν τους έχει ξαναδεί το έθνος μας, άνθρωποι που περίμεναν στις ουρές τρεις και τέσσερις ώρες -κάποιοι για πρώτη φορά στη ζωή τους- επειδή πίστευαν ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, ότι η φωνή τους μπορεί να κάνει τη διαφορά. [...] Είναι η απάντηση που έδωσαν νέοι, ηλικιωμένοι, πλούσιοι, φτωχοί, Δημοκρατικοί, Ρεπουμπλικάνοι, λευκοί, μαύροι, ισπανόφωνοι, Ασιάτες, γηγενείς Αμερικανοί, ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι"

Αυτά είπε μεταξύ άλλων, 43 χρόνια μετά τον νόμο που γκρέμιζε τα προσκόμματα και έδινε δικαίωμα ψήφου στους Αφροαμερικανούς και 41 χρόνια μετά την άρση της απαγόρευσης των μεικτών γάμων στην Βιρτζίνια, ένας Αφροαμερικανός ("προϊόν" μεικτού γάμου) ο οποίος κατάφερε να αποφυλετικοποιήσει την προεδρική αναμέτρηση και να σαγηνεύσει τους Αμερικανούς με την καλλιέργειά του, την νηφαλιότητα του και τη χαρισματική προσωπικότητα του. Ο λόγος για τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος κρινόμενος αποκλειστικά για αυτό που κομίζει και όχι για το χρώμα του δέρματός του, κατόρθωσε να στέκεται την επομένη των εκλογών μπροστά σε χιλιάδες κόσμου - στο Grand Park του Σικάγο - εκφωνώντας την επινίκια ομιλία του. Ήταν ίσως τα παραπάνω που έκαναν πάρα πολλούς να δακρύσουν (και πολλούς Ευρωπαίους ενδεχομένως να ζηλέψουν), φέρνοντας αναπόδραστα στο μυαλό τους και μερικά γεγονότα από την πρόσφατη Αμερικανική ιστορία: την Ρόζα Πάρκς και την άρνησή της να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο των αστικών γραμμών του Μοντγκόμερι σε κάποιο λευκό επιβάτη, το μποϊκοτάζ στα λεωφορεία του Μοντγκόμερι, την κήρυξη από το Ανώτατο Δικαστήριο ως αντισυνταγματικών των διατάξεων για τις διακρίσεις στα δημόσια μέσα μεταφοράς της Αλαμπάμα, την σταυροφορία για τα πολιτικά δικαιώματα, την Συντονιστική Φοιτητική Επιτροπή για τη μη Βία, τις πορείες ελευθερίας στον Αμερικανικό Νότο, τον Τζέιμς Μέρεντιθ και την αιματοβαμμένη "πορεία του ενάντια στο φόβο", τη μεγάλη πορεία στην Ουάσιγκτον και τον ιστορικό λόγο "Έχω ένα όνειρο" του Μ. Λ. Κίνγκ, τον νόμο περί των πολιτικών δικαιωμάτων του προέδρου Τζόνσον, τις ταραχές στα γκέτο, την κήρυξη από το Ανώτατο Δικαστήριο ως αντισυνταγματικής της απαγόρευσης των μεικτών γάμων στη Βιρτζίνια.. Και ανάμεσα σε όλους αυτούς που δάκρυσαν ήταν και δύο αρκετά γνωστές φιγούρες. Ο ένας, ένας άνθρωπος που συγκαταλέγεται στους ηγέτες του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, ο - ιερωμένος επίσης - Τζέσε Τζάκσον, που δήλωσε την βραδιά εκείνη της πανηγυρικής εκλογής του Δημοκρατικού υποψηφίου: «Η νίκη του Ομπάμα σημαίνει ότι η Αμερική γίνεται καλύτερη. [...] Γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους λευκούς, μαύρους, Εβραίους που συμμετείχαν στον αγώνα και έπεσαν μάρτυρες. Εύχομαι όλοι εκείνοι που έκαναν την υπέρτατη θυσία να μπορούσαν να δουν τη δικαίωση του αγώνα τους». Η άλλη ήταν η η κόρη του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, η Μπερνίς Κίνγκ, που δεν απέφυγε ούτε εκείνη μια δήλωση και είπε συγκινημένη: «Ξέρω ότι ο πατέρας μου θα ήταν υπερήφανος για την Αμερική σήμερα. [...] Αυτό σημαίνει ότι το έργο για το οποίο θυσιάστηκαν ο πατέρας και η μητέρα μου δεν ήταν μάταιο. [...] Συγκινήθηκα πολύ απόψε και έκλαψα ακούγοντας την αναγγελία της νίκης του».

Δεν νομίζω ότι θα ήταν σκόπιμο να γράψω πολλά ακόμα. Άλλωστε, η δήλωση του Τζ.Τζάκσον και αυτή της Μπ.Κίνγκ ήταν αρκετά περιεκτικές. Η πολιτική νίκη του Αφροαμερικανού Μπάρακ Ομπάμα σε μια αποφυλετικοποιημένη προεδρική αναμέτρηση αποτελεί σίγουρα το επιστέγασμα του ειρηνικού αλλά όχι αναίμακτου αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Οι Αμερικανοί, στο πρόσωπο του νέου προέδρου, υπερψήφισαν μια χαρισματική και εμπνευσμένη πολιτική προσωπικότητα και μια διαφορετική πολιτική σε μια κατεύθυνση περισσότερης συνεργασίας σε διεθνές επίπεδο, προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης και επίτευξης μιας "πράσινης" ανάπτυξης. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα, το οποίο προφανώς αποτελούσε προϋπόθεση του επόμενου που δεν είναι άλλο από την υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Και αυτό το αναγκαίο πρώτο βήμα πραγματοποιήθηκε, επειδή ευτυχώς δεν εισακούστηκαν αυτοί - όπως για παράδειγμα ο Νοάμ Τσόμσκι, δείτε (*) - που προέβαλαν όλο το προηγούμενο διάστημα μια επικίνδυνη άποψη ίσων αποστάσεων μεταξύ των δύο υποψηφίων. Αυτός είναι ένας λόγος που από μόνος του δικαιολογεί το πανηγυρικό κλίμα. Όσο για το επόμενο και αποφασιστικό βήμα, μένει να αποδειχθεί από τη προεδρική θητεία του 48χρονου πολιτικού πόσο μεγάλο ή μικρό θα είναι.

(*) Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε ο Π. Μανδραβέλης σχετικά, με τίτλο "Οι σοφίες του κ. Τσόμσκι", πατώντας εδώ.

Σημειώσεις: Για την παραπάνω ανάρτηση χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο: Sandra Cavallucci, Martin Luther King, που έχουν εκδώσει στα Ελληνικά οι εκδόσεις Καστανιώτη. Επίσης χρησιμοποιήθηκε υλικό από τα άρθρα "Η στιγμή της αλλαγής ήλθε, το πρώτο μήνυμα του Μπαράκ Ομπάμα" και " Η Αμερική γράφει ιστορία με τον θρίαμβο του Μπαράκ Ομπάμα" της ιστοσελίδας in.gr