Ο Βελτρόνι αναλαμβάνει τα χαλινάρια του Ιταλικού πολιτικού "τραγέλαφου"

Partito Democratico ή αλλιώς Δημοκρατικό κόμμα, μέρος δεύτερο. Η δημιουργία του νέου κόμματος στην γειτονική Ιταλία ολοκληρώνεται και τυπικά, αφού πριν από λίγες μέρες έγινε και η εκλογή του προέδρου του κόμματος, με μια υποδειγματική ανοικτή δημοκρατική διαδικασία. Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι Ιταλοί πολίτες άνω των 16 ετών, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μόνιμη κατοικία στην Ιταλία, καθώς και οι πολίτες τρίτων χωρών με νόμιμη άδεια παραμονής. Σε αυτήν τη διαδικασία συμμετείχαν πάνω από 3 εκατομμύρια Ιταλοί και εξέλεξαν για πρόεδρο τον δήμαρχο της Ρώμης, τον Βάλτερ Βελτρόνι, με ένα συντριπτικό ποσοστό πάνω από 70%!

Ο νέος πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος είναι αξιοσημείωτο ότι παρόλο που παλιότερα ήταν μέλος της κομουνιστικής αριστεράς και αρχισυντάκτης της κομμουνιστικής L Unita, έχει δηλώσει ανοικτά ότι δεν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής, ότι ο «κενεντισμός» ήταν, μαζί με τη σουηδική σοσιαλδημοκρατία, η καλύτερη μορφή κυβέρνησης που έχει δοκιμαστεί στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες και ότι λατρεύει το Αμερικανικό σινεμά. Ο Βελτρόνι εξελέγη δήμαρχος της Ρώμης το 2001, αφού υπήρξε για λίγο καιρό γραμματέας των Δημοκρατών της Αριστεράς και επανεξελέγη πέρυσι με περισσότερο από το 61% των ψήφων! Λέγεται μάλιστα ότι, επί της δημαρχίας του, η Ρώμη γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση και μια πραγματική πολιτιστική αναγέννηση. Άλλοι υποψήφιοι για την προεδρία του νεοσύστατου αυτού πολιτικού σχηματισμού, αλλά με πολύ μικρότερη αποδοχή, ήταν - μεταξύ άλλων - οι προερχόμενοι από τη Μαργαρίτα (κόμμα που προέκυψε το 2002 από τέως κορυφαία στελέχη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, το οποίο είχε διαλυθεί το 1992 λόγω της υπόθεσης «καθαρά χέρια») Ενρίκο Λέτα και Μαρία Ροζάρια Μπίντι, ευρύτερα γνωστή ως Ρόσι Μπίντι. Η Μπίντι που σήμερα είναι υπουργός οικογένειας στην κυβέρνηση Πρόντι αξίζει να αναφερθεί ότι είχε την ανοικτή υποστήριξη της γυναίκας του Ιταλού πρωθυπουργού. Και οι δύο μαζί, δηλαδή Λέτα και Μπίντι, συγκέντρωσαν κοντά στο 24% των ψήφων.

Η πολιτική καταγωγή των υποψηφίων ίσως σοκάρει ορισμένους, αφού κάποιοι εξ αυτών άνηκαν παλιότερα στη κομουνιστική αριστερά, ενώ άλλοι ήταν μέλη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Ιταλίας! Κι όμως, αυτό δεν είναι και τόσο περίεργο, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του το γεγονός, που ανέφερα και στο post του Μαΐου με τίτλο: Η γέννηση του Ιταλικού «τραγέλαφου», ότι οι δύο βασικές συνιστώσες του Δημοκρατικού κόμματος είναι το κόμμα των Δημοκρατών της Αριστεράς (που αποτελεί μετεξέλιξη ή ίσως και μετάλλαξη του Ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος) και το προερχόμενο από τη διάσπαση του Ιταλικού Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, το κόμμα Μαργαρίτα.

Οι ηγέτες της Ελιάς χαρακτηρίζουν το νεοπαγές πολιτικό σχηματισμό ως πολιτικό εγχείρημα τόλμης και καμπή στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας και νομίζω ότι έχουν δίκιο. Το εγχείρημα, υποστηρίζει ο Πρόντι, απαντάει στην ανάγκη υπέρβασης των παραδοσιακών διαφορών στους κόλπους των προοδευτικών δυνάμεων και προσφέρει στην κοινωνία του σήμερα ένα κόμμα μοντέρνο και μεταρρυθμιστικό, ένα κόμμα της προόδου και της δημοκρατίας, ένα κόμμα του 21ου αιώνα. Οι τρεις υποψήφιοι πρόεδροι που μονοπώλησαν τις ψήφους των σχεδόν 3 εκατομμυρίων Ιταλών, πριν την ανοικτή διαδικασία για την εκλογή προέδρου, έλεγαν για το νέο αυτό τολμηρό πολιτικό εγχείρημα

Ρόζι Μπίντι: «Το νέο κόμμα πρέπει να ενώσει τις πολιτικές ιδέες του δημοκρατικού φιλελευθερισμού, του δημοκρατικού καθολικισμού και της δημοκρατικής αριστεράς»

Φιλοδοξούμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια και τη σοβαρότητα της πολιτικής. Αυτό δεν μπορεί παρά να υλοποιηθεί μέσα από τη συγκρότηση ενός νέου κόμματος. Την ώρα που το πολιτικό σύστημα βιώνει μια κρίση αξιοπιστίας και οι πολίτες αισθάνονται την πολιτική απόμακρη, εμείς στοιχηματίζουμε σε μια νέα ιδέα για το κόμμα και την πολιτική.

Η ιταλική κοινωνία έχει υποστεί ένα τραύμα, μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες και διευρύνεται η απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και τους θεσμούς. Κάποιοι νομίζουν ότι η απάντηση στη σημερινή κρίση είναι η αντι-πολιτική άποψη, την οποία προωθούν και τροφοδοτούν με τον λαϊκισμό των μίντια και οικοδομώντας νέες κοινωνικές και τοπικές συντεχνίες. Εμείς λέμε «όχι» σε αυτές τις διεργασίες και πιστεύουμε ότι μόνον με μια ανανεωμένη πολιτική μπορούν να δοθούν πειστικές απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι ένα άθροισμα ηγετών. Ήδη, η Ελιά είναι κάτι περισσότερο ένα απλό σπίτι όπου συμβιώνουν διαφορετικές δυνάμεις. Το νέο κόμμα πρέπει να ενώσει τις πολιτικές ιδέες του δημοκρατικού φιλελευθερισμού, του δημοκρατικού καθολικισμού και της δημοκρατικής αριστεράς. Πρέπει να συγκινήσει και να συσπειρώσει τα νέα κινήματα που γεννήθηκαν στον «αιώνα του ατόμου», στον αιώνα της ειρήνης, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της ισόρροπης ανάπτυξης και των δικαιωμάτων. Τα κόμματα είναι η παλαίστρα της δημοκρατίας. Ο καθένας από εμάς μέσα καλείται να ανανεώσει ριζικά την ιδέα της συμμετοχής, της στράτευσης και της ευθύνης.

Ενρίκο Λέτα: «Θα ήθελα το Δημοκρατικό Κόμμα να κάνει ξανά κτήμα του τη λέξη ελευθερία. Πρόκειται για μια θεμελιώδη έννοια στη ζωή του ανθρώπου».

Θα ήθελα το Δημοκρατικό Κόμμα να κάνει ξανά κτήμα του τη λέξη ελευθερία. Πρόκειται για μια θεμελιώδη έννοια στη ζωή του ανθρώπου. Είναι η πιο θεμελιώδης λέξη των δημοκρατικών. Είναι η έννοια που αλλοιώθηκε και χειραγωγήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη. Εγώ πιστεύω ότι ακόμη και η υποψηφιότητα στην ηγεσία του κόμματος συνιστά μια έκφραση ελευθερίας. Η δύναμή μας βασίζεται ακριβώς στη θέληση των ανθρώπων να είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές της ζωής τους. Ορισμένοι έχουν την παράδοξη αντίληψη ότι ο ανταγωνισμός προκαλεί καταστροφές. Είναι σαφώς λανθασμένη. Ο ανταγωνισμός δίνει ώθηση και αποτελεί κίνητρο. Δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τον καθένα προκειμένου να προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει. Στην Ιταλία, δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει. Η ιδέα της συμμετοχής στη δημιουργία ενός νέου μεγάλου κόμματος ταυτίζεται με την ίδια την αξία της πολιτικής δράσης και της συμμετοχής. Η συγκρότηση του Δημοκρατικού Κόμματος συνιστά μια γόνιμη αντιπαράθεση και δίνει ευκαιρία για διάλογο γύρω από το περιεχόμενο της πολιτικής. Η απόφασή μου να είμαι υποψήφιος για την ηγεσία του σημαίνει συμβολή στην πράξη στον προβληματισμό, την ανάπτυξη των ιδεών και την ενεργό συμμετοχή στο νέο κόμμα.

Βάλτερ Βελτρόνι: «Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι το κόμμα της ανανέωσης, της ρεαλιστικής και ριζοσπαστικής αλλαγής, της αναμέτρησης με τους συντηρητισμούς της Δεξιάς και της Αριστεράς».

Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι το κόμμα της ανανέωσης, της ρεαλιστικής και ριζοσπαστικής αλλαγής, της αναμέτρησης με τους συντηρητισμούς της Δεξιάς και της Αριστεράς, οι οποίοι παραλύουν τη χώρα. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι απλά και μόνον η ολοκλήρωση μιας πορείας. Είναι το κόμμα που έχει ανάγκη η Ιταλία στη νέα χιλιετία. Μια δύναμη αλλαγής, απελευθερωμένη από τους ιδεολογισμούς και από το άγχος να εμφανίζεται, ανάλογα με τις περιστάσεις, είτε συντηρητική είτε ακραία, προκειμένου να νομιμοποιεί την ιστορία της. Είναι ένα κόμμα που δεν γεννιέται από το πουθενά και είναι ταυτόχρονα νέο. Είναι η δύναμη την οποία οραματίσθηκε και προώθησε με συνέπεια ο ιδρυτής της Ελιάς, Ρομάνο Πρόντι. Είμαι πεπεισμένος ότι η 14η Οκτωβρίου θα είναι μια ημέρα σημαντική για την ιταλική δημοκρατία. Γεννιέται ένα καινούριο κόμμα, με νέα μορφή. Γεννιέται μια δύναμη η οποία επιτρέπει στον κάθε πολίτη ο οποίος υιοθετεί το εγχείρημα να συμμετέχει και φυσικά να εκλέγεται στην ηγεσία του. Πρόκειται για μια εμπειρία χωρίς προηγούμενο. Και αυτό γιατί τα κόμματα στο παρελθόν προέκυπταν είτε από διασπάσεις είτε από την προωθητική δύναμη χαρισματικών ηγετών. Η Ιταλία έχει ανάγκη από ένα κόμμα ικανό να προτείνει μια διαφορετική κουλτούρα εξουσίας. Αναφέρομαι στην ιδέα μιας νέας «ηθικής» στην πολιτική, στην οποία η κατάκτηση της εξουσίας δεν είναι σκοπός, αλλά μέσο για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων της κοινωνίας των πολιτών.

Αναμφισβήτητα, το Δημοκρατικό κόμμα είναι ένα κόμμα που προκαλεί ενδιαφέρον. Είναι ένα κόμμα το οποίο ασπάζεται τις ιδέες της συμμετοχικής δημοκρατίας και της ελευθερίας, του κοινωνικού κράτους αλλά και του ανταγωνισμού, ένα κόμμα που σέβεται το άτομο και προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να αγνοεί την κοινωνία. Είναι ένας ριζοσπαστικός πολιτικός φορέας που στοχεύει να συγκρουστεί με τους συντηρητισμούς της Δεξιάς και της Αριστεράς και να συνθέσει δημιουργικά τις εμπειρίες και τις ιδέες της Δημοκρατικής Αριστεράς, της Οικολογίας, του Φιλελευθερισμού αλλά και του προοδευτικού και δημοκρατικού Καθολικισμού. Η άψογη ανοικτή και δημοκρατική διαδικασία, που πρώτη φορά γίνεται πράξη στην Ευρώπη και η οποία θυμίζει τους προκριματικούς για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος στην Αμερική, θεωρώ πως αποτελεί ένα θετικό και ελπιδοφόρο δείγμα γραφής. Τελειώνοντας, έχω την αίσθηση ότι η ενδιαφέρουσα αυτή πολιτική ώσμωση που πραγματοποιείται στο εσωτερικό του νεοσύστατου Δημοκρατικού κόμματος, μπορεί να αποτελέσει μια καταπληκτική ευκαιρία για να προκληθεί μια ειλικρινής και δημιουργική συζήτηση για το ποιες πολιτικές είναι πραγματικά προοδευτικές και μπορούν να απαντήσουν πειστικά στα σημερινά προβλήματα, απαλλαγμένη από τις προκαταλήψεις και τις φοβίες του παρελθόντος, από την αγωνιώδη προσπάθεια δικαίωσης συγκεκριμένων ιστορικών επιλογών και από την υπεραπλουστευτική και παραπλανητική πολλές φορές χρήση του άξονα Αριστεράς-Δεξιάς.

Παρατήρηση: Οι δηλώσεις των τριών υποψηφίων προέρχονται από την εφημερίδα "Ημερησια"